คู่รักเกย์ในอังกฤษรอมานานหลายทศวรรษเพื่อสิทธิในการแต่งงาน เมื่อโอกาสมาถึง ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการสร้างประวัติศาสตร์Sean Adl-Tabatabai และ Sinclair Treadway ชาวลอนดอนเป็นคู่รักกลุ่มแรกๆ ที่เข้าพิธีวิวาห์เมื่อกฎหมายการแต่งงานฉบับใหม่ของอังกฤษมีผลบังคับใช้เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาชายทั้งสองแต่งงานกันต่อหน้าแขกประมาณ 100 คนที่ศาลากลางท้องถิ่นของพวกเขา
ในเขตเลือกตั้ง
แคมเดนของลอนดอน ซึ่งเป็นหนึ่งในหลาย ๆ สถานที่ที่จัดพิธีในช่วงดึกเพื่อเฉลิมฉลองโอกาสนี้ ก่อนเที่ยงคืน 10 นาที ทั้งคู่แต่งงานกัน พร้อมจูบกัน และนายทะเบียนประกาศ: “ตอนนี้คุณเป็นสามีและสามีแล้ว”เป็นสัญญาณของการเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้งในทัศนคติในประเทศที่เมื่อไม่ถึงทศวรรษที่ผ่านมา
มีกฎหมายเกี่ยวกับหนังสือที่ห้าม “ส่งเสริม” การรักร่วมเพศ“บางคนพูดว่า ‘พวกเกย์กำลังพยายามนิยามการแต่งงานใหม่’ แต่นิยามของการแต่งงานได้เปลี่ยนไปแล้ว” เทรดเวย์ นักศึกษาอายุ 20 ปีจากลอสแองเจลิสกล่าว “ตอนนี้มันอยู่ระหว่างคนสองคนที่รักกัน”
ชาวอังกฤษส่วนใหญ่เห็นด้วย โพลล์แสดงให้เห็นว่าประมาณ 2 ใน 3 ของประชาชนในประเทศสนับสนุนสหภาพเกย์ และการสนับสนุนสูงที่สุดในหมู่คนหนุ่มสาว สหราชอาณาจักรไม่เห็นการประท้วงบนถนนขนาดใหญ่เพื่อต่อต้านการแต่งงานของเกย์ที่เกิดขึ้นในฝรั่งเศส
การแต่งงานระหว่างเพศเดียวกันได้รับการต้อนรับอย่างกระตือรือร้นจากรัฐบาลอนุรักษ์นิยมของอังกฤษ ธงสีรุ้งขึ้นเหนืออาคารรัฐบาลสองแห่งในวันศุกร์ ซึ่งรองนายกรัฐมนตรี นิค เคล็กก์ เรียกว่า “สัญลักษณ์เล็กๆ เพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จอันยิ่งใหญ่” Treadway และ Adl-Tabatabai ผู้ผลิตรายการโทรทัศน์
วัย 32 ปีจากลอนดอน ได้เข้าพิธีวิวาห์กับ Jonathan Simpson นายกเทศมนตรีเมือง Camden ผู้ซึ่งประกาศว่างานนี้เป็น “ก้าวสำคัญด้านสิทธิพลเมืองสำหรับประเทศของเรา และยังเป็นการยอมรับว่าความรัก พิชิตทุกสิ่ง” พวกเขาได้รับเสียงปรบมืออย่างกึกก้องและเพลง “I Got You, Babe”
ของ Sonny and Cher
Adl-Tabatabai กล่าวว่า “มันน่าทึ่งและเหนือจริง “มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ เมื่อนายกเทศมนตรีพูดสิ่งเหล่านั้น มันโดนใจฉันจริงๆ”คงจะเป็นเรื่องที่คิดไม่ถึงในทศวรรษ 1980 เมื่อรัฐบาลของนายกรัฐมนตรีมาร์กาเร็ต แธตเชอร์ ออกกฎหมายห้ามโรงเรียนและหน่วยงานท้องถิ่น
“ส่งเสริม” การรักร่วมเพศ หรือบรรยายว่าเป็น “ความสัมพันธ์ในครอบครัวที่เสแสร้ง”กฎหมายดังกล่าวไม่ได้ถูกยกเลิกจนกระทั่งปี 2546 แต่เมื่อรัฐสภารับรองการแต่งงานเพศเดียวกันในเดือนกรกฎาคม กฎหมายดังกล่าวกลับมีช่องว่างกว้างและได้รับการสนับสนุนจากนายเดวิด คาเมรอน นายกรัฐมนตรีหัวอนุรักษ์นิยม
มีวาทศิลป์ที่ร้อนแรงซึ่งส่วนใหญ่มาจากกลุ่มอนุรักษนิยมในสภาขุนนางที่ไม่ได้รับการเลือกตั้งในรัฐสภา แต่ชาวอังกฤษทั่วไปสนับสนุนการแต่งงานของเกย์อย่างท่วมท้น“สิ่งที่ทำให้ผมทึ่งคือจำนวนคนในอังกฤษที่เคลื่อนไหวสนับสนุนเราในเรื่องนี้รวดเร็วเพียงใด” แมทธิว แพร์ริส คอลัมนิสต์และอดีตสมาชิก
สภาอนุรักษ์นิยมบอกกับสกายนิวส์เมื่อวันศุกร์บางคนอ้างถึงขั้นตอนการเปลี่ยนผ่านของการเป็นหุ้นส่วนทางแพ่ง ซึ่งเป็นการประนีประนอมที่นำมาใช้ในปี 2548 ที่ให้ความคุ้มครองและสิทธิทางกฎหมายแก่คู่รักเกย์เช่นเดียวกับคู่ที่แต่งงานต่างเพศ แต่ไม่ใช่เครื่องหมายของการแต่งงาน
Adl-Tabatabai กล่าวว่าความร่วมมือทางแพ่งช่วยให้บางคนเอาชนะการต่อต้านต่อความสัมพันธ์ของเกย์
“ทัศนคติที่มีต่อเกย์และไลฟ์สไตล์ของพวกเขาเปลี่ยนไป” เขากล่าว “พวกเขาชอบ ‘ตกลง ฉันไม่อยากพูด แต่บางทีคุณอาจจะชอบเรา'” รัฐบาลยังกลบเกลื่อนความขัดแย้งด้วยการยกเว้นกลุ่มศาสนา
ไม่ให้จัดงานแต่งงานระหว่างเพศเดียวกัน เว้นแต่พวกเขาจะเลือกเข้าร่วม กลุ่มเควกเกอร์และยูดายเสรีนิยมเป็นหนึ่งในกลุ่มไม่กี่กลุ่มที่ทำเช่นนั้น นิกายเชิร์ชออฟอิงแลนด์ ซึ่งเป็นศาสนาที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ ยังคงแตกแยกในประเด็นนี้ และไม่จัดงานแต่งงานให้กับเพศเดียวกัน
สหราชอาณาจักรเป็นประเทศที่ 15 ที่ออกกฎหมายให้การแต่งงานของเพศเดียวกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกกฎหมายในหลายรัฐของสหรัฐฯ แต่การเดินขบวนเรียกร้องสิทธิของเกย์นั้นไม่เป็นสากล หลายประเทศรวมถึงยูกันดาและรัสเซียเพิ่งออกกฎหมายต่อต้านเกย์
ในอังกฤษ
บางคนแย้งว่าความเท่าเทียมที่แท้จริงจะไม่เกิดขึ้นจนกว่าคู่เกย์จะสามารถแต่งงานโดยบาทหลวงใน Westminster Abbey ได้ เหมือนที่เจ้าชายวิลเลียมและเคท มิดเดิลตันทำในปี 2554 นักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิเกย์บางคนคิดว่าการแต่งงานกำลังบั่นทอน ระเบียบโลกที่มีเพศตรงข้าม
ถึงกระนั้น Saturday ก็ยังรู้สึกเป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับคู่รัก เช่น Laura Smith และ Sarah Nutley ที่แต่งงานกันที่ห้องสมุด Mayfair Library อันหรูหราของลอนดอนในบริการที่มีเนื้อเพลงของ Britney Spears – Nutley เป็นแฟนตัวยง และคำพูดจาก “The Rocky Horror Show” ที่ Smith ชอบ
“เราค่อนข้างเป็นคู่รักแบบดั้งเดิมในหลายๆ แง่มุม ดังนั้นเราจึงอยากแต่งงานอยู่เสมอ” สมิธ ผู้จัดการสำนักงานวัย 25 ปีจากเมืองบอยซี รัฐไอดาโฮ ซึ่งย้ายมาลอนดอนเมื่อ 6 ปีที่แล้วกล่าว เธอได้พบกับหุ้นส่วนชาวอังกฤษอายุ 30 ปีที่ทำงาน –
“เธอคิดว่าฉันเป็นคนอเมริกันที่น่ารังเกียจและฉันคิดว่าเธอค่อนข้างขัดแย้ง”พวกเขาเพิ่งฉลองครบรอบปีที่ห้าของพวกเขา แต่ไม่เคยถูกล่อลวงให้เป็นหุ้นส่วนทางแพ่ง“การเป็นหุ้นส่วนทางแพ่งจะให้ผลประโยชน์แก่ทั้งคู่เช่นเดียวกับการแต่งงาน … มันไม่เหมือนกัน” สมิธกล่าว
แนะนำ ufaslot888g
